Velence, in mijn rolstoel op pad.

Frankrijk is met stip het populairste vakantieland van de Nederlanders. Zoals Italië dat is voor mensen uit Duitsland. Hoe komt dat? Nou je rijdt gewoon recht naar beneden. Dat lijkt het makkelijkste.

Hongarije ligt dan ook voor het gevoel een heel eind uit de richting. Maar het is net zover als Zuid Frankrijk, ongeveer 1300-1400km. Voordeel is de goed Duitse Autobahn die tijdens het hoogseizoen niet zo druk is als de tolwegen in Frankrijk. De Duitse snelwegen zijn gratis, Oostenrijk heeft een vignette voor 8-9 Euro, en Hongarije kent ook een vignette voor een vergelijkbare prijs. De vignetten zijn 10 dagen geldig. Stukken goedkoper dus dan de ongeveer € 50 minimal enkele reis op de Franse tolwegen.

Tel daarbij op dat de kosten van het levensonderhoud in Hongarije lager liggen dan wordt de vakantie al aanmerkelijk goedkoper. En aangepaste accommodaties zijn ook hier te vinden, zoals de rolstoeltoegankelijke vakantiewoning van Gehandicapten.com in Velence aan het Velencemeer.



Eettentje in Velence, Hongarije. Langos is de specialiteit hier.
Met Gehandicapten.com http://www.gehandicapten.com

Velence en het Velencemeer liggen tussen het Balatonmeer en Boedapest. Een voor Nederlanders onbekende omgeving, waar een relaxte vakantie mogelijk is in een mooie, natuurlijke omgeving met rust en ruimte. Waar vind je dat tegenwoordig nog? Voor een indruk van het stadje Velence, het Velencemeer en de omgeving verwijzen we graag naar ons nieuwe fotoalbum.

Rollend door Buenos Aires 2; rolstoel op zee

Plattegrond Buenos Aires.

Deze ochtend hebben we niet zo'n haast gemaakt. We zijn nog moe van die 12-15km gisteren. Eerst ontbijten en daarna een nummertje trekken voor ontschepen. En in de hut onze laatste spulletjes halen voor onderweg.

Vandaag gaan we naar de andere kant van het centrum. Een aantal bekende toeristische trekpleisters staan op het programma. We hebben een route in ons hoofd en gaan op pad. Eerst de boot af en vervolgens proberen we met het openbaar vervoer op de plaats van vertrek te komen. Met het gekochte busboekje heb ik uitgezocht welke bus ons naar de dierentuin kan brengen. Vandaar willen we via via lopen naar de begraafplaats in Recoleta.

 De bussen stoppen bij het station. In eerste instantie moeten we even zoeken. Maar na twee keer vragen komen we bij de juiste bushalte. Na een paar minuutjes komt de bus en we hebben geluk, een lage vloer bus. De chauffeur begrijpt dat we mee willen rijden, klapt de oprit uit, helpt Jan de bus in en even later zijn we op weg. Het vervoer is gratis voor gehandicapten en begeleiders.

 

Jan in het openbaar vervoer in Buenos Aires.

De bus brengt ons in 30 minuten naar de dierentuin van Buenos Aires. Met hulp van de chauffeur staan we zo weer op straat en kunnen we onze wandeling beginnen. Als eerste de botanische tuin, Jardin Botanico Carlos Thays. Daarvan is de toegang gratis. Dus lopen we die door. We hebben mooiere tuinen gezien, maar dan wel tegen betaling. We gaan even op een bankje zitten en drinken een beetje water.

We vervolgen onze weg door het stadsdeel Palermo dat aanzienlijk rijker is dan San Telmo gisteren. Veel grote patriciërswoningen met afgesloten en met camera's bewaakte privégarages. Onderweg kopen we fruit bij een stalletje op straat en broodjes bij de bakker en vruchtensap en melk in een klein winkeltje. We lopen verder, komen uit op de Avenida del Libertator, eten en drinken in het park en lopen daarna richting de volgende bezienswaardigheid in de wijk Recoleta, Floralis Generica. Een grote RVS bloem die 's ochtends open gaat en 's avonds sluit. We bekijken de bloem vanuit alle gezichtshoeken, proberen de werking te zien en schieten een paar mooie plaatjes. Op het terrein staan Portocabins, mobiele toiletten waarvan er een geschikt is voor rolstoelen. Dus maar even naar het toilet. Gratis volgens de toiletjuffrouw.

Lopend door een park komen we in de buurt van de begraafplaats van Recoleta en de kerk Nuestra Senora del Pilar. Een kerk bekijken we wel vaker, maar een begraafplaats is nieuw voor ons. Deze is echter bijzonder want hier ligt Eva Duarte begraven beter bekend als Evita Peron. Een aardige vrouw wijst ons de invalideningang. Bij binnenkomst zijn we niet de enige. Een plattegrond leert ons dat het graf van Evita hier niet op staat, dus lopen we op goed geluk rond. Onze indruk is een mooie begraafplaats met grote bovengrondse, rijkversierde grafkamers. We volgen af en toe andere mensen en komen uiteindelijk uit bij het graf van de familie Duarte, waar door veel mensen veel foto's gemaakt worden. Ook door ons. Als we willen kunnen we buren worden. Het graf ernaast is te koop.

We lopen naar de kerk, maar die is inmiddels gesloten. We gaan nog even ergens op een terrasje zitten, eten en drinken iets en besluiten om met de bus richting schip te gaan. We vertrekken namelijk om 6 uur en we willen zeker niet te laat zijn. Dus zo gezegd zo gedaan. Het reizen met de bus gaat net zo makkelijk als vanmorgen en met een uurtje zijn we weer terug op de boot. Helemaal voldaan. Ons bezoek aan Buenos Aires is een succes geworden.

Op de boot gaan we even naar de hut onze spullen wegleggen en besluiten het vertrek van de boot op het dek te bekijken. Indrukwekkend. De voorbereidingen, de bootjes erom heen, dat grote schip in die "kleine haven", trossen losgooien, het loodsbootje, de scheepshoorn en het kleiner wordende Buenos Aires. We gaan op weg naar Punta del Este, Uruguay.

Wordt vervolgd.




Rollend door Buenos Aires 1; rolstoel op zee

Kaart centrum Buenos Aires

Onze wandeling begint eindelijk. Een uur later dan gepland, maar we hebben tijd genoeg. Een verplichting hebben we vandaag wel. Jan moet nieuwe kleren kopen, omdat zijn koffer nog niet terecht is. Hopelijk vandaag of morgen nog wel.
We beginnen bij de have en lopen als eerste een stuk door Retiro. Daar ligt het Centraal Station en een groot busstation waar niet alleen streekbussen, maar ook stadsbussen vertrekken. En we zien enkele bussen met rolstoelsymbolen erop. Zou het echt zo zijn?

We lopen eerst door het central station dat lijkt op Amsterdam Centraal en steken daarna over naar de Torre de Los Ingleses. We zijn geen reisgids, dus hoe en wat over die toren beschrijven we maar niet.
Opritten en fatsoenlijke troittoirs maken het lopen en rijden makkelijker dan gedacht. Dus lopen we verder naar de Puerto Madero. Van hieruit kunnen we de schoorsteen van de cruiseboot zien en een imposant gebouw dat ik vanochtend bij het aanmeren vanuit onze kajuit zag.
In Puerto Madero nemen we een kijkje bij een tallship en de brug die lijkt op de zwaan in Rotterdam. We steken over naar een plansoentje en dan blijkt dat dit ter eren is van Reina Hollanda, Onze voormalige Koningin. Maar nu van toepassing op Maxima.
We kopen iets te drinken en lopen we weer verder langs de haven richting San Telmo. Hier is een overdekte markt, Mercado San Telmo uit 1897, die aanbevolen wordt door onze reisgids.

Onderweg zien we een mooie oude vrachtwagen.
Even later komen we in een armoedige wijk met slechte trottoirs en kinderkopjes. Het is even doorzetten en de weg vragen. Even later staan we binnen. Het valt een beetje tegen. De overdekte markt in Budapest is vele malen mooier en groter. We drinken als Hollanders wel even koffie. Die is hier uitstekend in Argentinië.
Van hieruit lopen we richting Centro. We lopen om Casa Rosado heen, het parlement van Argentinië en bereiken Plaza de Mayo. Een beladen plein waar de "Witte Moeders" demonstreren tegen de verdwijning van hun mannen en kinderen tijdens het bewind van Videla. We krijgen gemengde gevoelens. De vader van de Nederlandse Koningin Maxima maakte deel uit van dit bewind.
Nu wordt het tijd om kleren te kopen. We zijn vlak bij dé winkelstraat van Buenos Aires. Overal in deze straat horen we cambio, cambio. Mensen proberen toeristen over te halen geld te wisselen. Maar we zijn niet gek en lopen gewoon door elke keer weer.
Kleding kopen is makkelijker dan gedacht, maar het kost toch nog een paar uur. Jan koopt een broek, een paar overhemden, een trui, ondergoed en sokken.

We strijken voldaan even neer op een terrasje met live muziek en drinken een cola. Gezellig. Iedereen om ons heen drinkt bier of cocktails. We zijn ondertussen 6 uur onderweg en blijven lekker even zitten, indrukken verwerken, mensen kijken, muziek luisteren, enz. Vakantie ten top.


Na een half uurtje gaan we weer op pad. We moeten terug naar de boot. Jan zijn rolstoel is bijna leeg. Het wordt spannend. We kopen bij een krantenkiosk een busboekje met vetrektijden van bussen. Voor morgen.

Moe maar voldaan komen we weer bij de boot. Jan zijn rolstoel heft het net gered. Even klaverjassen met rolstoelen en we zijn weer aan boord. Wat een dag. We besluiten aan boord te dineren en niet meer naar een toeristische tangovoorstelling te gaan. Lekker uitrusten voor de volgende dag.

Wordt vervolgd.

Le Crot Foulot, rolstoeltoegangelijke B&B

Onderweg van Nederland naar ons aangepaste appartement in Frankrijk zoeken we altijd een adresje waar we kunnen overnachten. Vaak is dit een motel langs de snelweg, maar deze keer besluiten we een chambre d'hotes te zoeken.

Op de website Chambre d'hoteswijzer komen we uit op Le Crot Foulot, een bed en breakfast met de mogelijkheid van avondeten op slecht 5km van de snelweg, met WIFI en rolstoeltoegankelijk. De Franse stad Tournus in de Bourgogne ligt op een steenworp afstand. De eigenaren zijn Nederlandstalige Belgen. Zij nemen tenminste de telefoon aan en helpen snel en correct. Tijdens de twee nachten die wij hier willen verblijven hebben ze nog de rolstoeltoegankelijke kamer beschikbaar. We besluiten meteen twee avonden mee te eten. Alles wordt per email bevestigd. Nog dezelfde dag. Uiterst efficient en ze hebben hiermee al een tevreden klant.

Chambre d'hotes Le crot Foulot

Een paar dagen later bij aankomst is dit onze eerste indruk. Tom heeft de weg gevonden tot in het centrum van het dorp en de plattegrond bij de kerk doet de rest. Le crot foulot is een gehucht zonder straatnamen. In eerste instantie ben ik bang dat het zoeken wordt, maar het bordje Le crot foulot leidt ons rechtstreeks naar de chamber d'hotes. We worden hartelijk ontvangen door Annie, de eigenaresse. Ze loopt met een schort voor want ze is het avondeten aan het voorbereiden. Ze geeft ons de sleutel, wijst ons de kamer en nodigt ons uit om later in de huiskamer te komen zitten. Kort en bondig.

Aangepaste kamer in Le Crot Foulot

In de kamer kijken we eerst even rond. Een prima kamer. Voldoende ruimte voor een rolstoel om te manuoevreren. Het bed is hoog genoeg om te tillift eronder te kunnen rijden. De badkamer heeft een inrijdouche. Máár, nergens handgrepen, ook niet bij het toilet. En de wastafel is in een blad ingebouwd, dat nogal hoog is voor een rolstoelgebruiker. Er staat wel een douche/toiletstoel. De conclusie is dat wij hier wel twee nachten kunnen slapen.



Even later gaan we naar de huiskamer en komen hierbij langs de open keuken waar Annie aan het werk is. We kijken rond en de huiskamer is ruim, licht en gezellig. Annie vraagt ons of we iets willen drinken en we besluiten een wit wijntje te drinken. Lekker koel en uit de streek. We gaan aan tafel zitten en maken later kennis met Jan, de man van Annie. Hij vertelt dat er nog twee gasten komen uit België. Bij het apéritief, Cremant de Bourgogne, met lekkere hapjes ontmoeten we Jean Pierre en zijn vrouw. Er ontstaat een gezellig gesprek. Jean Pierre is Formule 1 fan en toevallig Jan ook. Het gaat dus een hele tijd over koerswagens, hun eigenschappen, e.d. Maar we komen ook te weten dat Jan en Annie een visrestaurant gehad hebben in Brussel Zuid. Dat beloofd iets goeds voor het eten, want er is al gevraagd of we vis lusten. En inderdaad het eten laat niets te wensen over. Lekkere vis, verse groenten, prima Tarte Tartin. Wat willen we nog meer.

De volgende ochtend is het ontbijt al even goed. Verse croissants van de bakker, vers fruit, vruchtensappen, lekker stokbrood, kaas, koffie, yochurt, enz. Jean Pierre en zijn vrouw gaan door naar hun huis in St. Maxime.

We brengen de dag door in de omgeving met een bezoek aan een kaasboerderij, wijn kopen bij een cave en de stad Tournus bekijken. Aan het eind van de middag zitten we een tijdje buiten op het terras van Le crot foulot genietend van de zonnestralen. 's Avonds krijgen we nogmaals een lekkere maaltijd voorgeschoteld. Dit keer met asperges. Heerlijk. En we ontmoeten weer andere mensen met andere verhalen. Wat is dit toch leuk, interessant en ontspannen.





De volgende ochtend na het ontbijt rekenen we af. We nemen afscheid van Jan en Annie, bedanken hun voor de goede zorgen. We zullen hier zeker nog een keertje terug komen. En dan gaan we op weg naar het aangepaste appartement in Canet en Roussillon.

Rolstoel in Beunos Aires

Het vervolg van onze cruise van Rio de Janeiro naar Buenos Aires en terug. In en eerder blogbericht schreef ik al over de eerste twee dagen op zee en onze vlucht via Parijs naar Zuid Amerika.

Ochend. Ik ben vroeg wakker geworden. Enerzijds doordat het schip in rustiger vaarwater is gekomen en anderzijds door de spannende dag die komen gaat. We gaan Beunos Aires ontdekken, de stad van Koningin Maxima en Plaza de Mayo, tango en een mechanische bloem.

Het cruiseschip aan de kade in Buenos Aires

De eerste indruk doe ik op door het raam van de cabine. Grote gebouwen in de buurt van de haven doemen op als het schip voorzichtig naar de kade geloodst wordt. Jan ligt nog op een oor, vindt het te vroeg. Maar ik kleed me aan en ga kijken en maak de eerste foto's. Rust en ruimte op het dek, maar bedrijvigheid in de haven. Het schip lijkt veel te groot om hier aan te kunnen leggen. Indrukwekkend zo'n eerste keer aanleggen met zo'n schuit in de haven. Onwerkelijk ook dat we in Zuid Amerika zijn.

Na ons ontbijt gaan we op pad. Het is even wennen. Je komt in een ander land, maar heb je paspoort niet nodig. Alleen het boordpasje is voldoende om het schip op en af te kunnen. De paspoorten van alle passagiers liggen in de kluis van het cruiseschip en worden afgestempeld door de douane. Al eerder hebben we een nummertje gekregen. Op afroep mag je van boord. Eerst verzamelen in het theater. Dan blijkt dat wij niet hoeven te wachten, maar wordt er voor ons begeleiding opgeroepen. We gaan via een personeelsroute naar de uitgang. Pasjes in de hand om te registreren dat we van boord gaan, maar dan krijgen we onze eerste grote verassing van de dag te verwerken. Ook al legt het schip aan de kade aan, betekent dit niet dat je altijd naar buiten kunt rijden. Helaas. De kade in Buenos Aires ligt tussen dek 1 en 2. Dek 1 ligt onder het niveau van de wal. Dek 2 ligt erg hoog. Te hoog voor de loopplank. Dus hebben ze een trap. Oei. Jan zit in zijn elektrische rolstoel. Veel te zwaar om te tillen met hem erin. Wat nu? Even opzij stappen, even kijken, even nadenken. De oplossing is simpel. Jan gaat in zijn duwrolstoel en laat zich zo van boord tillen. Ze tillen zijn elektrische rolstoel naar buiten om vervolgens te helpen met Jan in zijn elektrische rolstoel te zetten. De duwrolstoel gaat dan weer naar binnen. Omstandig maar Jan heeft er zijn bewegingsvrijheid mee terug. Gelukkig voor mij, want dan hoef ik niet de duwen.

Lage vloer bus in Buenos Aires

Buenos Aires is zowel een goederen- als een cruisehaven. Hierdoor mag je niet op eigen houtje het haventerrein af. Dit gaat met bussen. De eerste bus komt en we vragen ons af hoe we hier in moeten komen. Maar ze maken ons duidelijk dat we even moeten wachten op de volgende bus. En dan verrassing. De tweede bus is een lage vloer bus. Wonderen bestaan dus. Heerlijk. Met een beetje hulp rijdt Jan naar binnen en komen we bij de uitgang van de haven.
Hier zou een taxi op ons staan te wachten. Helaas. Nergens een rolstoeltaxi te vinden. Ook niet verwonderlijk, want de aankomsttijd van het schip is 5 uur eerder dan in onze reispapieren stond aangegeven. Dus bellen we het taxibedrijf, maar krijgen geen gehoor. We besluiten uiteindelijk te gaan lopen en zien hoever we komen. Met een plattegrond en reisgids op zak gaan we op pad.

Hier nog even een foto aan het begin van onze wandeling door Buenos Aires.

Wordt vervolgd.

 

Hongarije, Rolstoel aan het Velencemeer.

Een eerder blogbericht ging over Hongarije, onbekend maakt onbemind.

Als vakantieland lijkt het veel op Oostenrijk en veel Hongaren spreken dan ook een woordje Duits.

De meren in Hongarije lijken veel op die van Oostenrijk. Niet zo diep en lekker warm water.
Dus al vroeg in het seizoen komen de mensen te voorschijn om te wake boarden, te roeien, te surfen, te zwemmen, enz. Fietsers komen langs tijdens hun rondje om het meer van Velence, rolstoelgebruikers drinken iets op een terrasje, kinderen spelen op het strand, in het water of op de speeltoestellen. Wandelaars slenteren voorbij. En allemaal kijken ze naar of nemen ze deel aan de activiteiten op het water. Wat een leuk tijdverdrijf.

Nu kunnen de meeste mensen zich al een voorstelling maken hoe dit eruit ziet. Maar om het Velencemeer te laten zien in al zijn glorie hier toch maar een filmpje. Veel plezier.

 

 

Wil je meer informatie schroom dan niet om een mailtje te sturen naar Gehandicapten.com , de verhuurder van een aangepaste vakantiewoning in Velence, Hongarije.

 

De vrijstaande rolstoeltoegankelijke vakantiewoning is geschikt voor 6 personen en heeft een privé zwembad. Deze vakantiewoning bevindt zich op 100 meter afstand van het strand in dit filmpje. Meer informatie op de website van Gehandicapten.com